آسمان شب، دست کم آن چه ما می توانیم ببینیم آرام و بی سر و صدا است. ظهرها گرم تر و بعد از ظهرها کمی خنک تر و گاهی غبارآلود است.
اما نباید فریب این آرامش را بخوریم. جهان واقعی بیشتر آمیزه ای از چیزهای داغ و سوزان و یا به شدت سرد است. سیاهی فضا با ذرات و اشعه کشنده گلوله باران می شود. بی شک، مرزی هم که آن سوی آن ناشناخته است آن گونه که در کارتون ها به بچه ها نشان می دهند مثل زمین بازی نیست.
از سیارک ها شروع کنیم. سیارک ها می توانند جهان ما را به توپ ببندند و آن را نابود کنند. تشعشعات خورشیدی نیز می تواند انسان هایی که به خود جرأت می دهند با موشک خودشان را به مریخ برسانند به طرز کشنده ای بیمار کند. سپس به خود مریخ می رسیم که حتی در یک روز خوب از بدترین محیط های روی زمین شرایط بدتری دارد.
احتمالاً درباره آن چه تا کنون درباره شرایط کیهان گفته شد اطلاعاتی داشتید. اما شاید ندانید که کیهان به مراتب خطرناک تر از آن چیزی است که گفته شد.
امواج گرانشی را در نظر بگیرید. کشف آنها شاید قابل توجه ترین دستاورد علمی چند سال گذشته باشد. این امواج ممکن است ضعیف به نظر برسند اما دلیل این که از نظر ما ضعیف به نظر می رسند این است که از راه دور می آیند. در حالی که این گرانش شرایط مهیبی را در کیهان ایجاد می کند.
به عنوان مثال لرزش اندک فضا-زمان که مدتی سرتیتر نشریات بود از برخورد دو سیاهچاله ناشی شد که توده ای مرکب از 50 خورشید را داشتند. تخریب متقابل آنها بر یکدیگر به سرعت انرژی زیادی به اندازه انرژی همه ستارگان کهکشان ما را به داخل فضا پرتاب کرده است.
این برخورد حیرت آور، کیهان را در زمین ما هم که بیش از یک میلیارد سال نوری از برخورد فاصله داشته تکان داده و ممکن است باعث انفجاری از اشعه شده باشد که اگر به محل برخورد نزدیک تر بودیم، کل روز سیاره ای مان را تیره و تار می کرد.
این انفجارات می توانند برای ما هم خطرناک باشند اما ممکن است فکر کنیم که این مشکل ما نیست و شاید هم نباشد. چراکه چه کسی می رود تا در مجاورت یک جفت سیاه چاله در حال خودکشی سر در بیاورد؟
اما تهدید نگران کننده تری نیز وجود دارد و آن انفجار اشعه گاما در نتیجه حوادثی است که اندکی با حوادث کیهانی ای که ما می شناسیم متفاوت است. وقتی ستاره های بزرگ می میرند، به آرامی تاریک نمی شوند. ستاره های تنها ممکن است از داخل منفجر شوند، یا امکان دارد که دو ستاره کوچک مرده به هم برخورد کنند. نتیجه برقی از اشعه گاما است که یک میلیون تریلیون برابر درخشان تر از خورشید است.
از آنجایی که بیشتر این انرژی به صورت دو پرتو مستقیم به یکدیگر شلیک می شوند به شدت متمرکز شده است در نتیجه می تواند به جو سیاراتی که چندین سال نوری دورتر اند آسیب برساند که خبر بدی برای هر زیست شناسی است.
انفجار اشعه گاما نادر نیست. ستاره شناسان هر روز یکی از آنها را پیدا می کنند. این بدان معنا است که جهان یک منطقه جنگی است که در آن انفجارهای تصادفی و کشنده در ابرهای ستاره ای هر کهکشانی رخ می دهد.
همین باعث شده تعدادی از دانشمندان به این باور برسند که از اساس امکان زندگی بشر در بخش عمده کیهان وجود ندارد. به تازگی این گمان مطرح شده که انفجارات اشعه گاما امکان حیات در 90 درصد از کل کهکشان ها را منتفی کرده.
اما بر روی زمین هم نواهای خوشی به گوش نمی رسد. تنها 15 درصد سطح زمین قابل کشت است اما میلیاردها انسان بر روی زمین زندگی می کنند. ممکن است در بیشتر کیهان امکان زندگی نباشد، اما به هر حال بخشی از آن هم ممکن است برای زندگی خوب باشد.
کشف اشعه های خطرناک مگا این پرسش دیوانه کننده را هم مطرح می کند که جهان چگونه تنظیم شده که انفجار اشعه گاما صدها بار بیشتر اتفاق نمی افتد و یا صد برابر پر انرژی تر نیست؟ اگر چنین بود شما الان ننشسته بودید تا این مطلب را بخوانید!
منبع:
